ಮರೆಯಾದ ಮಹರ್ಷಿ- ಗುರು ಮಹಾಮಹೋಪಾಧ್ಯಾಯ ಡಾ. ರಾ.ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ

ಅವರ ಒಡನಾಟ ಅವರ ಗ್ರಂಥಗಳ, ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ, ಸಂಶೋಧನಾ ಲೇಖನಗಳ ಮೂಲಕವೇ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆದದ್ದು. ನನ್ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಶೋಧಲೇಖನಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಗುರು #ರಾಸ ರಿಲ್ಲದ ಜಾಗವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ನನಗೆ ಆಗದು.. ಅಷ್ಟೊಂದು ಆಪ್ತ ನಿಚ್ಚಣಿಕೆ ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ದಾರಿಗೆ ಅವರು.. ಅಕ್ಷರಗಳ ಮೂಲಕ ಇತ್ತ ದೀವಿಗೆ.

ಬಹುಶಃ ಮೈಸೂರಿನ ಕಲಾಮಿತ್ರ ಸಂದೇಶ ಭಾರ್ಗವರ ಕಲೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಅವರಿಂದ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದು ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆ ಕೊನೆ…

ಇಂಥ ವಿದ್ವಾಂಸರ, ಗುರುವರೇಣ್ಯ ಸಾಧಕರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಕಾಲವಾದರೂ ನಾವಿದ್ದೆವಲ್ಲ ಎಂಬುದೇ ನಮ್ಮ ಸುಕೃತ..

ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳು ತೇವವಾಗಿವೆ. ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಬರೆಯಲು ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ….

ನಮ್ಮನ್ನು ಅಗಲಿದ ಹಿರಿಯ ಚೈತನ್ಯಕ್ಕೆ ಸದ್ಗತಿ ಹಾರೈಸುವಷ್ಟು ನಾನು ದೊಡ್ಡವಳಲ್ಲ.ಅಂತೆಯೇ ಅವರ ವಿದ್ವತ್ತು, ಸಾಧನೆ ಮತ್ತು ಕೊಡುಗೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ಹೊರಟರೆ ಕೃತಿಯೇ ಬೃಹತ್ತಾದೀತು.  ಅವರ ಆತ್ಮಶಕ್ತಿಯ ಕೃಪೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಪೊರೆಯಲಿ ಎಂದಷ್ಟೇ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲೆ. ಅವರು ನಂಬಿದ ಆ ದೇವಿ ಲಲಿತೆಯೇ ಅವರನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾಳೆಂದಮೇಲೆ ಹುಲು ಮಾನವರು ಏನು ಆಶಿಸಿದರೂ ಅದು ಸೂರ್ಯನೆದುರು ಹಣತೆ ಹಿಡಿದಂತೆ..
ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಮತ್ತು ನೂಪುರಭ್ರಮರಿಯ ಸಮಸ್ತರ ಶತನಮನಗಳು ಸಲ್ಲುತ್ತವೆ.